مانژوی بازآفریده می‌تواند در شهرآورد ایتالیا تفاوت‌ساز باشد
 |
بخش اعظمِ تمرکز در داربی ایتالیای امشب روی تانگوی آرژانتینی در خط حمله خواهد بود. گنسالو ایگوایین در تمام 6 بازی اخیرش برای یووه گل زنی کرده است، باور بکنید یا نه، اما آخرین یوونتوسی که چنین روندی داشت دیوید ترزگه در دهه ی گذشته بوده‌است. گل هفته‌ی پیش پیپیتا به ساسولو 15ـمین گل این فصل او بود.
هیجان انگیز است که ایگوایین حالا شانه‌‌به‌شانه با مائورو ایکاردی (با یکی بازی کمتر به نسبت مرتنس) در صدر جدول گلزنان هستند و در این بازی هم به دنبال بهتر کردن رکورد خود خواهند بود. البته ایکاردی اعتماد به نفس زیادی دارد تا به مجموعه‌ی گل‌هایش اضافه کند، او در 8 بازی برابر یوونتوس 7 گل زده‌است، که باعث می‌شود از خود بپرسیم بین بانوی پیر و ماکسی لوپز کدام یک بیشتر از او تنفر دارند؟ تناقض ماجرا وقتی است که بدانیم که مدیر عامل فعلی یووه بپه ماروتا و مدیر ورزشی آن فابیو پاراتیچی بودند که نابودگرِ بیانکونری را در هنگام تصدی سمت‌های سابقشان در سمپ به ایتالیا آوردند. احترام آنها برای ایکاردی کم نشده‌است و چرا اصلا باید کم شود؟ کاپیتان اینتر پتانسیلی که آنها در او دیده بودند برآورده کرده و این فصل سطحش را افزایش داده و بازیکن کامل‌تری شده است.
مقایسه‌ی آماری ایگوایین و ایکاردی
ایکاردی که زمانی به خاطر اینکه کاری جز گلزنی انجام نمی داد نقد می‌شد ― از یک مهاجم مدرن انتظار بیشتری می‌رود ― حالا در 8 بار به هم‌تیمی‌هایش پاس گل داده‌است. هیچ مهاجمی در 5 لیگ برتر اروپایی پاس گل بیشتری از او نداده‌است و هواداران یوونتوس فراموش نکرده‌اند که او چطور با ایوان پرشیچ را در تیر دو پیدا کرد تا در بازی رفت بتواند گل برتری را به ثمر برساند.
و بعد پائولو دیبالا را داریم که هفته‌ی پیش در ورزشگاه ماپی موقع تعویض با پیاتسا با دست ندادن با آلگری حاشیه آفرید. جواهر در حال حاضر تصویر شادی‌آفرینی ارائه نمی‌دهد. او به خاطر از دست دادن چندین شانس مسلم و پنالتی تعیین‌کننده در سوپرکاپ ایتالیا هدف نیش انتقادات آلگری بود و در عین حال دوست دارد بیشتر بازی کند، نه اینکه جای دیگری بازی کند. این بازیکن 23 ساله به زودی قرارداد جدیدی تا سال 2021 امضا خواهد کرد و قراردادش به شکل قابل ملاحظه‌ای افزایش پیدا میکند. اما، به عنوان کسی که قرار است بیشترین حقوق را بعد از ایگوایین در باشگاه بگیرد، دوست دارد بیشتر بازی کند. دیبالا 12 بازی در این فصل به میدان رفته است و تنها در 3 تای آن تا آخر حضور داشته و 9 بار تعویض شده است.
این کلافگی هفته‌ی پیش خودش را نشان داد، اما هیچ حس بدی وجود ندارد و آلگری هم سعی کرد فضا را آرام کند. او گفت: «بازیکنان می‌خواهند بازی کنند. » و دیبالا هم جریمه نشده است. او بابت بی‌احترامی به مربی و هم‌تیمی‌هایش معذرت‌خواهی کرد. به نظر میرسد علت این تصمیم آلگری چیزی جز مراقبت از بازیکن جوانش نیست. او نمی خواهد با کار کشیدن بیش از حد از جادوگرش پارگی عضلانی دیگری را باعث شود، مشابه همانی‌که در پاییز او را 6 هفته از میادین دور نگه داشت.، به خصوص حالا که مهم‌ترین مقطع فصل نزدیک می‌شویم. با حضور این 3 نفر، آدم تصور میکند که سرمربی آرژانتین ادگاردو باوسا تماشاگر مشتاق این نبرد خواهد بود. او اشاره کرده‌است که در نظر دارد تبعید بی‌فکرانه‌ی ایکاردی از تیم ملی را تمام کند و دفعه‌ی بعد او را هم به تیم ملی دعوت خواهد کرد.
داربی ایتالیا شاهد نبرد دو تیم آماده ی این روزهای اروپا خواهد بود
با این همه، بازی روز یکشنبه صرفا یک تانگو نخواهد بود. زاگربی‌ها هم داربی ایتالیا هم بی‌صبرانه تماشا خواهند کرد. شهرهای اسپلیت و دوبرونیک هم مثل کوردوبا، بوینس آیرس و روزاریو شاهد این نبرد هستند. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، پرشیچ در ابتدای فصل نتیجه‌ی این تقابل را در سنسیرو مشخص کرده بود و در بازی اولشان در سال 2017 هم با دو گلی که زد نتیجه‌ی 1‐0 را به برد 2‐1 خارج از خانه از تبدیل کرد.
از طرف دیگر مارکو بروزوویچ هم‌وطن مانژوکیچ با حضور استفانو پیولی بر روی نیمکت اینتر دوباره به دوران اوج خود بازگشته است. یوونتوس می‌توانست در تابستان بروزویچ را به خدمت بگیرد ولی در نهایت او در اینتر ماندنی شد. با حضور فرانک دی بوئر به عنوان سرمربی در ابتدای فصل، بازی های کمی به بروزوویچ رسید و او تنها 90 دقیقه و در دو بازی به میدان رفت، با این حال با حضور پیولی او در حال حاضر به بازیکن ثابت اینتر تبدیل شده است و در پنج بازی تحت هدایت سرمربی ایتالیایی موفق به ثمر رساندن چهار گل شده است. علاوه بر این در بازی اخیر اینتر در کوپا ایتالیا مقابل لاتزیو نیز گلزنی کرد.
مقایسه ی آماری مانژو در پست‌های مختلف
ماریو مانژوکیچ به دلایلی عنوان آقای «No Good» در بین هم‌تیمی‌هایش و هواداران یوونتوس شناخته می‌شود، نه به خاطر اینکه عملکرد او در میدان تأثیرگذار نبوده‌باشد. در عوض با نگاهی به عملکرد درخشان ماریو در این فصل، باید او را مستر «Very Good» بنامیم. این در حالی است که او جزء بازیکنان اروپایی است که بسیار دست کم گرفته شده است. زون بوبان در مصاحبه با اسکای اسپرت در مورد مانژوکیچ گفته‌است:
خیلی سخت است که عاشق ماریو نشوید، و احترام نگذاشتن به او به مراتب سخت‌تر است. حضور او همیشه در زمین احساس می‌شود. او همواره در همه جا وجود دارد تا به تیم و هم‌تیمی‌هایش کمک کند.
آلگری معتقد است کمتر کسی ارزش مانژوکیچ را درک کرده‌است:
مردم فکر می‌کنند که او تنها یک بازیکن فیزیکی است، اما بازیکنان کروات کمی وجود دارند که بازی بهتری از او ارائه دهند. او هر دو پارامتر کیفیت و مهارت را در اختیار دارد.
حرکت زیبای او بر روی گل ایگوایین در دیدار بیانکونری و ساسولو کاملاً مهارت او را نشان می‌دهد. در تابستان گذشته به نظر می‌رسید مانژوکیچ آینده‌ا‌ی در تورین نداشته باشد. با پیوستن ایگوایین به یوونتوس هواداران تصور می‌کردند حالا به جای دیبالا ― مانژوکیچ باید نظاره‌گر زوج ایگوایین ― دیبالا باشند. حتی شایعاتی نیز در مورد جدایی او شنیده می‌شد. اما آلگری نگاه دیگری به این قضیه داشت و به او فرصت داد و مانژوکیچ در بالاترین سطح خود در بازی‌ها حضور پیدا کرد. رقابت بر سر حضور در ترکیب اصلی برای تیم‌هایی که می‌خواهند فاتح لیگ قهرمانان شوند بسیار شدید است. حتی گونسالو ایگوایین نیز در ابتدای فصل از روی نیمکت بازی را آغاز میکرد. آلگری در باره حضور ثابت در ترکیب به مانژوکیچ گفته بود:
ماریو اگر میخواهی هر هفته بازی کنی به ساوتهمپتون ملحق شو.
اما مانژوکیچ ماندن در تورین را انتخاب کرد و این حرکت او غافلگیر کننده نبود. او بازیکن مورد علاقه آلگری است. سرمربی یوونتوس در مورد او می‌گوید « او یک مثال خیلی خوب برای بازیکنان جوان است. » باور کردن این که یک مهاجم نوک نقش خود را فدای تیم کند دشوار است، اما ماریو موفق به انجام آن شده است. او نه تنها برای دفاع به عقب برمی‌گردد، بلکه همواره در محوطه جریمه حریف وجود دارد. اشتیاق و تلاش او برای تیم ستودنی است، همان‌گونه که در مقابل آتالانتا توپ‌های بازیکنان حریف را به طور متناوب قطع میکرد و هواداران را به اندازه‌ای شاد و مهیج میکرد که انگار بانوی پیر موفق به ثمر رساندن گل شده است. اهمیت او در که به عنوان فاکتور تعادل تیم است دست کم گرفته است. بهتر است با قاطعیت بگوییم اگر مانژوکیچی در تیم فعلی یوونتوس نبود آلگری قادر به پیاده کردن سیستم تهاجمی «پنج شگفت‌انگیز» با حضور پنچ بازیکن تهاجمی در تیم خود نبود.
مانژو در پست کناری بهترین عملکردش را ارائه کرده‌است
در این سیستم جدید 4231 که میرالم پیانیچ و سامی خدیرا در میانه میدان، پائولو دیبالا، ماریو مانژوکیچ و خوان کوادرادو به عنوان بازیکنان بین خطوط پشت سر ایگوایین ایفای نقش می‌کنند، ماریو به عنوان وینگر چپ ایفای نقش میکند همان نقشی که در ابتدای دوران حرفه‌ای فوتبالی خود نیز بازی کرده‌بود، اما به مراتب مشاهده شده است که او در مرکز زمین و در منطقه‌ی پائولو دیبالا حضور پیدا میکند تا با او همکاری کند. بانوی پیر با رفتن پوگبا فیزیک و قدرت بدنی را در آن منطقه از دست داده بود، اما حالا با حضور مانژوکیچ به نظر میرسد این چنین نباشد. تنها کافی است که به Heat Map مانژوکیچ در مقابل لاتزیو نگاهی بیندازید. آمار او در این بازی استثنایی است. او در این فصل به طور میانگین 8/36 لمس توپ در 90 دقیقه را به نام خود ثبت کرده است. اما این تعداد در بازی با لاتزیو به 59 رسید! تعداد پاس‌های او از 8/22 (میانگین) به 44 رسید و آمار نبردهای هوایی موفق او از 88/2 به 5 رسید. به دلیل اینکه گذاشتن ماندژوکیچ در کنار مدافعان کناری حریف تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای را در نبردهای هوایی به وجود می‌آورد. تنها آماری که نسبت به قبل کاهش داشت مرتبط با تعداد شوت‌های او بود که از 1.8 به صفر رسیده بود.
مانژوکیچ کنونی بازیکنی است که از نو آفریده شده و با ابعاد جدیدی تراشیده شده است. یک مقایسه انجام دهیم: خوزه مورینیو ساموئل اتوئو را در بهار 2010 در نقشی جدید در زمین به میدان فرستاد و او تقریباً به عنوان یک مدافع کناری فرعی توانست نقشی اساسی را در کسب سه‌گانه‌ی اینتر ایفا کند. حالا باید منتظر بمانیم با این تعادلی که آلگری در تیم خود به وجود آورده و حضور استثنایی ماریو مانژوکیچ در نقش جدید خود، می‌تواند به تیم در رسیدن به موفقیت اروپایی کمک کند یا خیر. با نگاهی به عناوین روزنامه‌های امروز می‌توان مشاهده کرد که دیبالا و ایکاردی در صفحه‌ی اول روزنامه‌ها میدرخشند، اما ماریو مانژوکیچ قهرمان واقعی این داستان است.
با تشکر از آقای محمد پارسا فر که ترجمه‌ی نیمه‌ی دوم مقاله برعهده‌ی ایشان بود.
ترجمه شده از سایت هواسکورد ، به قلم جیمز هورنکسل
